TRAVEL STORIES
Η Danell Lynn κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες για το μεγαλύτερο ταξίδι με μοτοσικλέτα σε μία χώρα.
Έφυγα από το σπίτι το 2014 για να οδηγήσω σόλο και στις 50 Πολιτείες και τον Καναδά.
Ένα χρόνο αργότερα και στα 34 μου, είχα το Παγκόσμιο Ρεκόρ Γκίνες για το «Μεγαλύτερο ταξίδι με μοτοσικλέτα σε μια χώρα» και έγινα η πρώτη σόλο-γυναίκα αναβάτης που κατείχε το ρεκόρ.
Έτοιμη για περιπέτεια. Οπλισμένη με ένα γεμάτο τεπόζιτο και μια θήκη με χάρτες, ήμουν έτοιμη να διασχίσω δρόμους σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Η Amelia, μία Triumph Bonneville του 2006, ήταν πλήρως φορτωμένη. Όλα τα υπάρχοντά μου για ένα χρόνο ήταν συσκευασμένα σε αδιάβροχες αποσκευές και το σπίτι μου (μια σκηνή) ήταν δεμένο στην πλάτη. Απλά καβάλησα και έφυγα… Δεν ήξερα την ακριβή διαδρομή μου, αλλά είχα προσωπικούς στόχους να πετύχω και πάρκα που ήθελα να δω. Ένα από αυτά ήταν η κατασκήνωση σε κάθε πολιτεία! Μεγάλο μέρος της διαδρομής μου καθοδηγήθηκε από την επίσκεψη σε Εθνικά Πάρκα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον Καναδά. Μεγάλωσα κατασκηνώνοντας σε πολλά από αυτά ως παιδί και ήταν καταπληκτικό να τα ξαναζήσω 20 χρόνια αργότερα με τη μοτοσικλέτα μου.
Η καλοσύνη των "ξένων". Μου άρεσε το κάμπινγκ στο δρόμο και έμενα παντού, συμπεριλαμβανομένων, άγριου κάμπινγκ στην δική μου σκηνή , σε γιουρτ στην Πενσυλβάνια και το Κολοράντο, σε KOA Kamp Kabins (με ευγενικές δωρεές σε μερικές πολιτείες κατά μήκος του ταξιδιού), σε κρατικά πάρκα και ιδιόκτητα σημεία. Όλοι όσοι συνάντησα στη διαδρομή ήταν ευγενικοί, αν και κάποιοι ξεχωρίζαν περισσότερο από άλλους, όπως τα ζευγάρια που μοιράζονταν το πρωινό τους σε κάμπινγκ ή μου έδιναν επιπλέον καυσόξυλα. Πολλές φορές αντιμετωπίστηκα με θαυμασμό στις στάσεις μου για ανεφοδιασμό καυσίμων. Οι "παλαιότεροι" κύριοι στα βενζινάδικα νόμιζαν ότι οδηγούσα ένα vintage Triumph όπως αυτά που οδηγούσαν παλιά. Αυτοί οι κύριοι ήταν συνήθως στα 60 και στα 70 τους και μιλούσαμε για μηχανές και περιπέτεια. Ένας άντρας μου έδωσε ακόμη και μερικά δολάρια για να πιω έναν καφέ όταν έβγαλα το κράνος μου και μου είπε έκπληκτος: «Είσαι γυναίκα!». Γέλασα και είπα: «Ναι!». Μιλήσαμε για ταξίδια, τον καιρό, την ομορφιά του να απολαμβάνεις τη ζωή με τέρμα το γκάζι και να ζεις την περιπέτεια!
Από το κάμπινγκ ανάμεσα στα γιγάντια κόκκινα ΄δέντρα στην Καλιφόρνια (Redwoods) μέχρι το κολύμπι με τους μανάτους (manatees) στη Φλόριντα, από τη συντριβή στον πάγο στο Νέο Μεξικό έως τις σφοδρές καταιγίδες στο Μιζούρι, από τον αυτοκινητόδρομο Dalton στην Αλάσκα έως το Deals Gap στη Βόρεια Καρολίνα… η πλήξη δεν βρέθηκε στον δρόμο του ταξιδιού μου ούτε μία φορά. Ακόμη και πράγματα όπως η κακοκαιρία με οδήγησαν προς την κατεύθυνση μιας νέας τοποθεσίας και μιας απίστευτης ανάμνησης. Μπορώ ειλικρινά να πω ότι δεν υπήρξε ούτε ένα "φρικτό" γεγονός σε ολόκληρο το ταξίδι μου γιατί όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά με προκαλούσε και με οδηγούσε σε εκπληκτικές ευκαιρίες ή συναντήσεις με υπέροχους ανθρώπους.
Ατυχήματα και προκλήσεις. Όταν ο καιρός ήταν κακός και με ανάγκαζε να επαναπροσδιορίσω την διαδρομή μου, πάντα οδηγούσε σε μια μοναδική εμπειρία που διαφορετικά δεν θα είχα. Ακόμη και όταν τράκαρα με χαμηλή ταχύτητα στον πάγο, μου έδωσε την ευκαιρία να συναντήσω έναν οδηγό που ερχόταν στη γωνία, ο οποίος με προειδοποίησε για μια τυφλή στροφή μπροστά που προσκρούει σε έναν απότομο κατηφορικό λόφο χωρίς προστατευτικό κιγκλίδωμα και ήταν καλυμμένος με πάγο. Προφανώς και θα επέλεγα να έχω αυτή τη μικρή σύγκρουση από το να βρεθώ ξαφνικά πάνω σε αυτόν τον επικίνδυνο λόφο!
Ποτέ μόνος με μοτοσυκλέτα. Αυτό ήταν ένα σόλο ταξίδι, αλλά υπήρχαν περιπτώσεις σχεδίαζα βόλτες με άλλους κατά την διάρκειά του. Κάποιες βόλτες ήταν προγραμματισμένες εκ των προτέρων και κάποιες συνέβησαν τυχαία. Όλες τους αγαπήθηκαν και με γέμισαν με αναμνήσεις. Πήγα στο Κολοράντο, το Νέο Μεξικό και την Αριζόνα με τη μαμά και τον μπαμπά μου, οδήγησα σε πολλές ανατολικές πολιτείες και το Deals Gap με τον θείο μου, οδήγησα με νέους φίλους και ομάδες μοτοσικλετών που γνώρισα στην πορεία. Απόλαυσα τις βόλτες στην κοινότητα καθώς υπάρχει μια δημιουργική ροή όταν περιτριγυρίζομαι από άλλους που μπαίνουν το πνεύμα της "πτήσης" χωρίς να εγκαταλείπουν το έδαφος. Αλλά μου άρεσαν οι φορές που οδηγούσα μόνη μου (80% του ταξιδιού μου). Έχω ταξιδέψει σόλο σε όλο τον κόσμο και μέρος αυτής της εμπειρίας ήταν να προκαλώ τον εαυτό μου και να αφιερώνω χρόνο κάθε μέρα για να μείνω μόνη με τις σκέψεις μου και τη σιωπή της φύσης - ή την ένταση ανάλογα με το που τολμούσα να βρεθώ. Κ΄άτι σαν να αποκοιμηθείς με τον χαλαρωτικό βραδινό ήχο των γρύλων στο νότο και να ξυπνάς με τα πουλιά να κελαηδούν ασταμάτητα στο βορρά.
Το ταξίδι σε αριθμούς
- Μέρες στο δρόμο: 373 (19 Σεπτεμβρίου 2014 – Σεπ. 27 2015).
- Ατυχήματα: 1 (με αργή ταχύτητα στον πάγο).
- Σκασμένα λάστιχα: 2 (και τα δύο πίσω).
- Αλλαγές ελαστικών: 4 εμπρός, 8 πίσω.
- Μέρη που επισκέφθηκε: Οι 50 πολιτείες και ένα κομμάτι του Καναδά.
- Μίλια: 53.800 στο Triumph μου. Χρησιμοποίησα και ένα ενοικιαζόμενο Bonneville στη Χαβάη και κάλυψα επιπλέον 250 μίλια εκεί.
- Μίλια ρεκόρ Γκίνες: 48.600 (ηπειρωτικές πολιτείες των ΗΠΑ)
